به گزارش قدس آنلاین، هابل تصویری از یک خوشه‌ستاره‌ای ثبت کرده است. در این تصویر در پس‌زمینه‌ای مملو از نورهای کوچک، چند ستاره درخشنده‌تر به چشم می‌خورد. این مجموعه‌ از ستاره‌ها یک خوشه ستاره‌ای باز به نام ان‌جی‌سی ۱۸۵۸(NGC ۱۸۵۸) را تشکیل داده‌اند. این خوشه ستاره‌ای در محدوده‌ی شمال غربی ابر ماژلانی بزرگ قرار دارد. ابر ماژلانی بزرگ کهکشانی در همسایگی کهکشان راه شیری ما است که انبوهی از نواحی ستاره‌ساز را در خود جای داده است. تخمین زده می‌شود که خوشه ستاره‌ای ان‌جی‌سی ۱۸۵۸ حدود ۱۰ میلیون سال قدمت داشته باشد.

خوشه‌های ستاره‌ای باز، گونه‌ای از خوشه‌های ستاره‌ای با جاذبه گرانشی سست بین ستاره‌ها هستند که باعث می‌شوند خوشه به شکل نامنظم درآمده و ستاره‌های آن به سمت بیرون پخش شوند. ان‌جی‌سی ۱۸۵۸یک سحابی نشری نیز هست. سحابی‌های نشری یا گسیلشی متشکل از ابری از گازهای بین ستاره‌ای هستند که توسط طول موج‌های فرابنفش تابیده شده از ستاره‌های مجاور یونیزه می‌شوند. گاز سحابی، نور خود را در طول موج‌های مرئی ساطع می‌کند، که در اینجا به صورت ابر محوی دیده می‌شود که میانه و پایین در سمت راست تصویر را می‌پوشاند.

ستارگانی که درون این خوشه جوان قرار دارند در مراحل مختلف تکامل خود هستند و این موضوع آن را به مجموعه‌ای پیچیده تبدیل می‌کند. در خوشه‌ی ان‌جی‌سی ۱۸۵۸، محققان یک پیش‌ستاره که یک ستاره بسیار جوان و نوظهور است را شناسایی کرده‌اند که نشان می‌دهد احتمالا شکل‌گیری ستاره در داخل خوشه هنوز فعال است یا به تازگی متوقف شده است. وجود یک سحابی گسیلشی همچنین نشان می‌دهد که شکل‌گیری ستاره به تازگی در اینجا اتفاق افتاده است، زیرا تابش مورد نیاز برای یونیزه کردن گاز سحابی از ستاره‌هایی به دست می‌آید که تنها مدت کوتاهی زنده هستند.

خوشه ستاره‌ای ان‌جی‌سی ۱۸۵۸ در فاصله ۱۶۰ هزار سال نوری از ما در صورت فلکی ماهی زرین(Dorado) قرار دارد و متشکل از ستارگان پرجرم متعددی است که می‌توان آن‌ها را در مرکز تصویر مشاهده کرد. این خوشه ستاره‌ای در منطقه شلوغی از آسمان قرار دارد و به دلیل وجود تعداد زیادی از ستاره‌ در اطراف آن، مطالعه این خوشه به تنهایی کار دشواری است. برای بررسی این ستاره‌های دور، دانشمندان به وضوح و حساسیت منحصر به فرد تلسکوپ فضایی هابل در طول موج‌های مرئی و فروسرخ تکیه کردند.